จรเข้ที่เขาใหญ่
       
        สวัสดีครับผมได้ไปเที่ยวเขาใหญ่ นั้นมาก็หลายครั้ง น่าจะมากกว่า 10 ครั้งนะครับ ทุกครั้งที่ไป
ก็หวังว่าจะเจอสัตว์ป่าอะไรแปลกๆบ้าง อย่างที่อยากเจอมากที่สุดก็พวก ช้าง แต่ไปมา เป็น 10 ครั้ง ไม่เคอยเจอ
ช้างที่นั่นเลยซิ เจอ แต่ขี้ช้างระหว่างทางริมถนน แต่สัตว์อื่นที่เจอ ประจำก็พวก เก้ง กวาง ลิง จำพวกนี้ แต่พวก
นกเงือกเจอนัก ผมไป คราวนี้ ไป ครั้งที่ 2 ในรอบปี ครังแรก ไปช่วงหน้าฝน ป่าค่อนข้างสมบูรณ์นะอากาศ
เย็นสบาย น้ำตกที่เหวนรกจะเยอะมาก ทีเดียว พบทากเป็นบาง ช่วง แต่ ครั้งล่าสุดที่ไป ไป ช่วงเดือน 11น้ำน้อย
อากาศไม่เย็น เลย แดดแรงมาก อีกตะหาก ครั้งนี้ระวห่างทางที่เดินไป น้ำตกเหวนรก พบเด็กอายุไม่น่าเกิน 12 ปี
ก็ได้คุยกันเจามาค้างที่นี่คืนนึงแล้ว เด็กนั่นเล่าว่า เมื่อกี้เจอ ช้าง ตั้ง 7 ตัวแน่ะ แถม เจอ 2 ครั้งแล้วด้วย คั้งแต่เมื่อคืน
ผมได้ยินก็ฌ โอ้ ไมมันโชคดีงั้นวะ เรามาตั้งหลายหนไม่เจอเลย .... หลังจากนั้น ปมก็เดินทางต่อไปที่ต่างๆ
  
        หลังจากนั้น เราก็เดินทางไปเรื่อยๆ โดยมี ผม ป๋า เฟา กับ วา ทั้งหมด
4 คน ครั้งนี้ก่อนมาบอกไปแล้วว่าจะพาไปเดินเส้นทางชมธรรมชาติ จาก
ผากล้วยไม้ ไป น้ำตกเหวสุวัต แต่ ระยะทาง ระยะทางไม่ไกล และไม่ลำบาก
มาก น่าจะเดินกันได้ ชาวงนี้ ทากน่าจะมีไม่มาก ไม่น่ากังวล เรา จึงจอด
รถไว้ที่ ผากล้วยไม้ เอาของกิน จำพวกน้ำ ขนม ติดไปนิดหน่อย ก็เดินทาง
กันไป สังเกดน้ำมีพอสมควร กำลังดีใช้ได้ มีคนอื่นเดิน เส้นทางนี้ พอควร
ระหว่างทางก็ มี คนเล่นน้ำตามจุดต่างๆ ตามที่เป็นโขดหินอะไรประมาณ
นั้นเป็น จุดๆ ตอนผมเดิน มี กลุ่มวัยรุ่น ประมาณ 7-8 คน เดินำหน้า
ไปก่อน อากาศแม้จะร้อนไปบ้าง แต่ก้ ok นะ ยิ่งเดินไปนานๆ ก็ยิ่งไม่เจอ
ใคร ทาง จะเลียบ ลำน้ำไปเรื่อยนั่นหละ จนถึง ตรงที่มีดขดหินเยอะๆ
ก็เลย แวะเล่นนย้ำกัน น้ำเย็นเชียวนะ ไหลไม่แรงมาก ค่อยๆเดินข้ามไปได้
เล่นอยู่ตรงนั้น ประมาณ 30 นาทีได้ ก็เดินทางต่อต่อ ตอนนั้นมีกลุ่มวัยรุ่น
7-8 คน ถ่ายรูปกับต้นไม้ล้มพาดข้ามแม่น้ำ ดูแล้วก็สวยดีนะ แต่ไม่ไหวรอ
รู้สึกเขาอยู่ตรงนั้นกันนานแน่ๆ...

  

            เราเดินทางจากจุดที่เล่น้ำไปสักพัก ผมว่าระยะทางไม่น่าเกิน 150 เมตร นะ ผมเดืนนำหน้า เฟา วา ป๋า
ตาม หลัง ถึงทางเลี้ยงของลำธาร ผมก็ได้ยินเสียง โครม ตู้มมมมม.. อะไรวะ? ผมมองไปในน้ำ นั่นเลย ครั้บ
จรเข้แน่ๆ ครับ ตัวขนาด 1.5 เมตร ได้ ค่อยว่าย อย่าง ช้าๆ ช้าๆ แล้วก็ ช้าๆ ผม และ เฟา เลยเข้าไปดูใกล้ สังเกด
ได้ว่า มันก็ไม่ตกใจหรือกลัวคนเท่าไหร่นะ ว่ายของมันไปเรื่อย ผมเลยเอากล้องมาถ่ายรูป ไว้ ทั้งใกล้และไกล แต
่ ผมนี่ ซิ บอกว่า ไม่เคยเห็นจรเข้กันหรือไง อ่ะอ่ะ นั่นไง ในป่านะป๋า ไม่ใช่เขาดิน ตัวเป็น สักพัก ผมก็วิ่งไป
ตาม กลุ่มคนข้างหลังที่ เล่นกันอยู่ระหว่างทางให้มาดูจรเข้กัน ทุกคนก็วิ่งมาดูพร้อมทั้งถ่ายรูป เก็บไว้ สักพัก
เจ้าจรเข้ มันก้ว่ายกลับมา คล้ายกับว่าจะมาที่เดิมที่ มันอยุ่ตอนแรก มองดูที่ที่มันนอนแล้ว เป็นรอยเมือก
อ่ะ ขนาดนั้นเลยนะ มันวายเข้ามา ได้เฟามันเลย ควักมีดปาดตาล เอ๊ะ เขาเรียกมีเปาดตาลป่าวไม่รู้นะ มันบอกถ้า
ใกล้กว่านี้กูจะลงไปฟันมัน เล่นเอาว้ยรุ่นกลุ่มข้างๆตกใตเลย ผม จึงบอกไป มึงจะฟันมันทำไม มันทำให้ล่ะดูดิ
ิ มันว่ายไปมา เฉยๆ เฮ้ออ สงสัย ดู สตีฟเออวินมาก มันเลยลด มีดมันลง และคอยดูต่อ ทันใดนั้น ผมก็ได้ยินเสียง
ต๊อดๆ มั้ง เสียง ร้องมั้ถ้าจำไม่ผิด อ่ะทายซิเสียงอะไร เแว้บแรกที่คิด เฮ้ย สงสัย เสียงลูกไอ้เข้ เพราะก่อนหน้านี้
เคยอ่านหนังสือเจอว่ามีคนพบจรเข้ที่เขาใหญ่ 2 ตัว อ่ะ หรือมันจะมีลูก ความเริ่ม ตรงกับ ผมกับเฟา ผมเลยเอา
ขาตั้งกล้องเขี่ยๆ แหวกหญ้า หาคั้งนั้น ทันใดนั้น มันก็พุ่งออกมา และกระโจนลงไปในน้ำ ตู้ม ...............
สาดดดด นั่น มันกบนี่หว่า ตัวเท่ากำปั้น ไม่น่าเสียเวลาเลย นึกว่าลูกไอ้เข้ เกือบมีเฮไปเดินทางต่อ ........

          
 
      
            
          หลังจากเดินทางจนถึงน้ำตกเหวสุวัต ก็ไปเจอเจ้าหน้าที่ป่าไม้ที่นั่น จึงเฃ่าให้เขาฟังว่าเจอจรเข้ เจาจึงถามว่า
มันทำอะไรใครหรือป่าว ผมก็บอกว่าไม่ แต่เจอกันในระยะประชิดมาก เจ้าหน้าที่เล่าว่า มีคนพบจรเข้ที่นี่ 2 ตัว เมื่อ
2- 3 ปีก่อน แต่ก่อนนั้น ก็มีจรเข้ แต่ไม่ใครพบมานานมากแล้ว มีแต่ตะโขงที่จะพอมีคนพบอยู่บ้าง นานๆ ครั้ง
ผมจึงถามไปว่าตัวนี้เป็นจรเข้ไทยหรือป่าว หรือว่ามีคนแอบเอาปล่อยไว้ เจ้าหน้าที่ก็ไม่ตอบว่าอะไร เพียงแต่บอกว่า
ไม่น่าจะใช่จรเข้ไทย มีผุ้เชียวชาญ เคยมาดูแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้บอกว่าจรเข้นอกนี่ ผมก็ถามต่อไปว่า
ไมไม่มีใครจัดการกับจรเข้ล่ะ ถ้ามันทำร้ายใครไปจะทำอย่างไร เจ้าหน้าที่ตอบว่า ไม่รู้เหมือนกัน ทางผู้ใหญ่ก
็ไม่ได้สั่งการอะไรลงมานี่ อืออออ....... แบบบนี้ สงสัย ต้องรอให้ มันงาบใคร ซะก่อนหละมั้ง..... คิคิ
            เรื่อง จรเข้ พอท่านี้ก่อนละกันไว้วันหลัง จะเล่าเรือง ไอ้เฟาไปเจอ กวางเผือกที่ มอ สิง โตให้ฟัง นะ...